Eemland

Vanaf 1250 tot ver in de zeventiende eeuw is het gebied ontgonnen en bedijkt. Vanuit de hofstede van de bisschop van Utrecht werd dit ontginningsproces bestuurd. Vlak in de buurt ontstond op een doorwaadbare plaats de stad Amersfoort (Amer = rivier de Eem, voorde = doorwaadbare plaats). Na het Mariawonder in 1444 werd Amersfoort een belangrijke pelgrimsplaats. Door de ontginningen werd Eemland beter bewoonbaar en konden de steden Amersfoort, Spakenburg en Bunschoten zich uitbreiden.

Spakenburg heeft vanaf de 15de tot 19de eeuw bekend gestaan als vissersdorp. Het dorp was gelegen aan de Zuiderzee en had in 1886 twee havens en 200 vissersschepen. In 1932 werd de Zuiderzee afgesloten en verloor Spakenburg haar gunstige positie. Tegenwoordig verwijzen nog veel gebouwen, bedrijven en kleding naar het visserijverleden.

In 1348 werd op de oostoever van de Eem Kasteel Ter Eem gebouwd. Dit kasteel was eeuwenlang de belangrijkste bisschoppelijke sterkte in het noorden van het Nedersticht. De plek was in de strijd tussen Holland en Gelre van groot strategisch belang en werd tijdens de strijd tegen de Spanjaarden in 1624 versterkt.

Bron

Roland Blijdenstijn (2005). Tastbare Tijd, cultuurhistorische atlas van de provincie Utrecht - Provincie Utrecht.