Oude Rijn

Vanachter mijn bureau kijk ik op de Oude Rijn, vandaag onstuimig en ook grauw. Morgen kan het anders zijn, rustig water en misschien wel blauw.

Gedicht: Anneke Siera – De Oude Rijn

Onder deze regio vallen Leidsche Rijn, Vleuten, De Meern, Haarzuilens (gem. Utrecht), Montfoort (Montfoort, Linschoten, excl. Willeskop), Oudewater (Oudewater, Snelrewaard, Papekop, Hekendorp, excl. Willeskop, Hoenkoop), Woerden (Woerden, Harmelen, excl. Kamerik, Zegveld)

Het gebied langs de Oude Rijn is waarschijnlijk al sinds het begin van onze jaartelling bewoond geweest. De stroomruggen van de Oude Rijn waren tussen 50 en 400 na Chr. onderdeel van de Romeinse Limes, de noordgrens van het Romeinse Rijk. Uit deze periode zijn bij Woerden en De Meern veel archeologische vondsten gedaan zoals scheepswrakken, grafvelden en veldovens.

Vanachter mijn bureau kijk ik op de Oude Rijn, vandaag onstuimig en ook grauw. Morgen kan het anders zijn, rustig water en misschien wel blauw.

Anneke Siera – De Oude Rijn

In de vroege Middeleeuwen was de Oude Rijn een belangrijke internationale handelsroute die via Utrecht en Dorestad liep naar de Noordzee. In de 11de eeuw gaf bisschop Willem I opdracht voor de eerste ontginningen. Vanaf de 14de eeuw tot ver in de 18de eeuw werd er langs het water intensief klei afgegraven voor de productie van baksteen in Woerden. Deze stad profiteerde goed van de handel in baksteen en was daarnaast ook het centrum van de kaashandel. 

De Hollandse Waterlinie, aangelegd om in tijden van oorlog grote gebieden onder water te kunnen zetten, behaalde een groot succes in 1672 toen zij het Franse leger tegenhield. Alleen bij Oude Rijn behaalden de Fransen een doorbraak. Zij konden Woerden en Bodegraven bereiken via bevroren smalle stroken water.

In 1890 erfde Etienne van Zuylen van Nyevelt van de Haar de kasteelruïne De Haar. Hij liet de ruïne door architect Pierre Cuypers restaureren en Hendrik Copijn legde nieuwe stijltuinen aan. Kasteel De Haar is nu het grootste kasteel van Nederland. 

Bron

Roland Blijdenstijn (2005). Tastbare Tijd, cultuurhistorische atlas van de provincie Utrecht - Provincie Utrecht.