Waterlinies van Utrecht
De provincie Utrecht kent meerdere waterlinies: aaneengeschakelde stukken land die in vroegere tijden onder water konden worden gezet om vijandelijke legers tegen te houden. Zo liggen de Oude Hollandse Waterlinie, de Nieuwe Hollandse Waterlinie, delen van de Stelling van Amsterdam en de Grebbelinie allemaal in de provincie Utrecht. In de zomer van 2021 kregen de Hollandse Waterlinies de felbegeerde status van werelderfgoed van UNESCO. Hieronder vallen de Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Stelling van Amsterdam, maar niet de oudere waterlinies. Snap jij het nog?
Hieronder vind je alle verhalen over de ontstaansgeschiedenis van de verschillende Utrechtse waterlinies. We gaan in op het militaire belang ervan, maar ook het dagelijks leven op forten en rondom de waterlinies.
Oude Hollandse Waterlinie
Het Rampjaar 1672 vormde voor de Nederlandse Republiek de katalysator voor het creëren van de Oude Hollandse Waterlinie. Al eerder in de geschiedenis waren stukken land onder water gezet bij wijze van verdediging, bijvoorbeeld tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Dit wordt inundatie genoemd. Tijdens het Rampjaar 1672 werd dit in grote schaal gedaan en na de oorlog werd het een vast onderdeel van het Nederlandse verdedigingsplan. Er werden forten gebouwd, een lange linie die de vijand uit het bestuurlijk centrum moest houden. De forten liepen voor een groot deel door de Utrechtse provincie.