De emigratie generatie: hoe Meli een werkende moeder werd
Meli kwam in 1961 naar Nederland. Ze was toen 21 jaar oud. De emigratie generatie vroeg haar naar haar verhaal.
Meli: "Ik was 21 jaar toen ik in augustus 1961 aankwam. Het is al zo lang geleden, ik kwam met twee baby’s. Mijn zoon Andre is inmiddels al gepensioneerd. Ik ben supertrots op mijn kinderen.
Deze foto is gemaakt in Hollandia. We gingen boodschappen doen in de Chinese winkel toen de fotograaf naar buiten kwam en vroeg; mag ik misschien foto’s van u maken? Ik heb er een hele reeks van. De foto’s heeft hij gebruikt voor zijn vitrine.
Dat we in Overvecht kwamen wonen is geen toeval. We zaten al drie jaar in een pension in Zutphen. Mijn man moest nog een technische opleiding doen. Hij solliciteerde bij NS. Op 1 oktober 1965 zijn we hier komen wonen. Maatschappelijk werk van de NS zag dat ik met de hand aan het wassen was en stelde voor; we lenen u geld voor een wasmachine. Renteloos. Mijn man is gaan werken in de Concordiastraat. Hij heeft 35 jaar voor NS gewerkt en zij waren als familie voor hem. We mochten ook 1x per jaar gratis met de trein door Europa.
Ik bleef thuis bij de kinderen. Maar financieel kwamen wij niet uit en dat leverde stress op. Het kwam tot een punt waar ik dacht; ik ga werk zoeken. Zo kwam ik terecht bij schoonmaakbedrijf Lavold waar ik 27 jaar gewerkt heb. Eerst als schoonmaakster. Maar ik kon leuk met mensen omgaan en zo werd ik meewerkend voorjuffrouw. Uiteindelijk stuurde ik een team van 32 mensen aan. Ik heb in het Lavoldblad van 1996 gestaan. Mensen zeiden van mij; ze is streng maar eerlijk.
Smiths was een van onze klanten en toen ik daar wegging hebben ze tijdens mijn afscheid mijn autosleutels uit mijn tas gepakt. Ik vond mijn auto gevuld met chips. De passagiersstoel, de achterbank, de kattenbak. Ik kon niks meer zien en heb heel erg lang geen chips hoeven kopen. Ik deelde het uit in de familie en zo kreeg ik de bijnaam oma Chippie."