De oude zeehaven van Spakenburg
De provincie Utrecht is het grootste deel van zijn geschiedenis een zeeprovincie geweest. Pas met de voltooiing van de Afsluitdijk in 1931 was het gedaan. De Zuiderzee werd het IJsselmeer en daarmee lag de provincie niet langer aan zee. Vier droogleggingsprojecten maakten in de jaren erna een nieuwe provincie, Flevoland. Wat achterbleef was een oude zeehaven in een klein vissersplaatsje in het noorden van de provincie: Spakenburg.
Spakenburg ontstond rond 1469 als een dijkdorp bij een spui aan de Spakenburger Gracht, wat destijds een veenriviertje was. Visvangst op de Zuiderzee maakte het leven hier mogelijk. De broodwinning lag op het water en vis vormde de welvaart van het plaatsje. Het was een succes. In de negentiende eeuw groeide de vissersvloot als kool. Het aantal schepen groeide van 34 in 1812 naar 193 in 1892. De vloot groeide zelfs zo hard, dat men in 1886 een nieuwe haven liet aanleggen. Ook had het dorp een eigen visafslag. Hier werden tot 1985 alle gevangen vissen verhandeld.