Alfred Tepe en De Sint Willibrordkerk van Utrecht
De Sint Willibrordkerk is een van de best bewaarde voorbeelden van de neogotische bouwkunst in Nederland. Het ontwerp is van architect Alfred Tepe. Voor het rijke interieur tekenden andere kunstenaars van het zogenoemde Sint Bernulphusgilde. Voor iedere bezoeker is dit verstopte juweel een verrassing.
Toen de kerk aan de Herenstraat halverwege de 19de eeuw te klein werd voor de gelovigen van de Willibrordstatie, moest er een nieuwe kerk komen. Omdat de katholieken in Nederland weer meer bewegingsvrijheid hadden gekregen, konden er nieuwe kerken gebouwd worden. Pastoor Stiphout zamelde geld in voor de koop in 1874 van een perceel tussen de Minrebroederstraat en de Annastraat. Het logement dat daar stond (en waar ooit Mozart logeerde) werd afgebroken. De eerste steen voor de kerk werd gelegd op 6 april 1876.
Vernuft
Architect Alfred Tepe heeft al zijn vernuft moeten aanwenden om op zo’n klein oppervlak een neogotische kruisbasiliek te verwezenlijken. Dat leidde tot veel aanpassingen: de dwarsbeuken zijn net zo diep als het schip van de kerk en het middenschip is vrij kort. Het koor - oostwaarts gericht - is ondieper dan gebruikelijk. Gebruiksruimtes zijn ondergebracht in een overdekte plaats naast de kerk, aan de Minrebroederstraat. Om door de ramen meer daglicht te laten toetreden is de kerk verhoogd. De Willibrordkerk heeft zich keurig genesteld in de dichte bebouwing. De huidige, onopvallende ingang ligt aan de noordzijde: Minrebroederstraat 21.