Gerrit en Piet van Stadsmuseum Woerden

Hoe zijn jullie terechtgekomen bij Stadsmuseum Woerden?

Piet: ‘Toen ik met pensioen ging ben ik voor het eerst eens binnengelopen bij het Stadsmuseum omdat ik op zoek was naar vrijwilligerswerk. Opmerkelijk hè, de bijzondere plekken in je eigen woonplaats horen er gewoon bij waardoor je die niet eens meer opmerkt. Het museum met “iets over Romeinen”, hoor ik nu weleens van plaatsgenoten. Dat dacht ik eerst ook. Maar dat eerste bezoek heeft me gegrepen, en ik werd host bij de balie. Toen Gerrit me om hulp vroeg bij een wissel van tentoonstellingen heb ik me ook aangesloten bij het klusteam.’

Gerrit: ‘Tijdens mijn werk als IT’er had ik eigenlijk geen belangstelling voor kunst. Die interesse is zo’n tien jaar geleden ineens ontstaan, zo rond mijn pensioen. Toen bedacht ik ook dat ik als vrijwilliger aan de slag wilde in een museum. Dat werd Stadsmuseum Woerden, waar ik eerst als host mensen in het museum ontvangen heb. Maar al gauw ben ik het onderhoud in gerold. Dat past me veel beter.’

Wat vinden jullie het leuks aan het klusteam?

Gerrit: ‘Ik ben nu bezig met klimaatmetingen. Als test hanger er nu dataloggers op een zaal die ieder halfuur metingen verrichten, zoals de temperatuur en luchtvochtigheid. Met de uitkomst van dit onderzoek kijken we of we meer maatregel moeten treffen om het klimaat te optimaliseren. Als de dataloggers bevallen denken we erover om deze in het hele museum op te hangen. Dat vind ik gewoon leuk om te doen. Verder leer ik van elke tentoonstelling wel wat. En elke keer als ik de schilderijen zie van onder andere Cornelis Vreedenburgh, de echte stukken in de Haagse School-stijl, dat is genieten hoor. Ik ben een echte liefhebber van de Haagse School.’

Piet: ‘Mijn werkende leven heb ik doorgebracht bij de politie. Maar ik ben begonnen als meubelmaker. Dat deel van mij komt hier goed tot z’n recht. Ik vind klussen hartstikke leuk. Daarnaast zijn wij vaak in het museum als er niemand is. Dan heb je alle tijd om goed te kijken. Het mooist vind ik de opening van een tentoonstelling, waar we dan keihard aan gewerkt hebben. Geen vette vingers op het glas van de vitrines, de kunstwerken goed uitgelicht. Dan hangt het er toch allemaal maar mooi.’

Gerrit: ‘Ja, dat is het mooiste moment. De dag dat de tentoonstelling voor het eerst te zien is. Dan loop ik stiekem trots rond.’

Wat mogen bezoekers niet missen als ze op bezoek komen bij het museum?

Piet: ‘Je loopt er misschien zo voorbij, maar rechts van de ingang zie je de schandpaal. Uniek in Nederland, deze originele zandstenen schandpaal uit 1567. Daarop werden overigens alleen mannen te kijk gezet, om ze te straffen voor lichte vergrijpen. Voor vrouwen waren er schandstenen, voor om de nek. Die zijn te zien in het museum.’

Gerrit: ‘In de Vroedschapszaal hangt het schilderij Het beleg van Woerden. Daarop zie je een rode ruiter. Daar ben ik zelf benieuwd naar. Wie is hij? Daarover leren we meer in een aankomende tentoonstelling. Leuk weetje vind ik dat Het beleg van Woerden ook te zien is in het kleine schilderij ertegenover, waarop de Vroedschapszaal is afgebeeld. Zie je dat het daarop veel groter lijkt? Interessant hè? Waarschijnlijk heeft het schilderij op een plek gehangen die kleiner was dan het schilderij. Denk maar aan de Nachtwacht. Die is ook ingekort.’