Maritiem erfgoed in de provincie Utrecht

Slaperdijk: de overstromingen in de Gelderse Vallei

4 min

Wat als de Grebbedijk het begeeft? Halverwege de zeventiende eeuw was duidelijk geworden dat één dijk niet genoeg was om de Gelderse Vallei te beschermen tegen overstromingen. Ver van de rivier af werd midden in het land een tweede dijk aangelegd: de Slaperdijk. Maar of die alle problemen oploste?

Een slaperdijk is eigenlijk een reservedijk, die het water moet tegenhouden als bij een overstroming de hoofddijk is doorgebroken. De dijk, die na een overstroming in 1651 tussen Amerongen en Renswoude werd aangelegd, is dan ook een 'slaperdijk' voor de Grebbedijk, die langs de Rijn ligt. Zowel in het noordelijk als in het zuidelijk deel van de Gelderse Vallei hadden de bewoners last van het water.

Turfwinning

Dat het vochtig was rondom Veenendaal had ook voordelen. Daardoor vormde zich eeuwenlang hoogveen. Dat kon als turf worden gestoken en dienst doen als brandstof. Daarvoor moest eerst het gebied worden ontwaterd. Vanuit Emminkhuizen en Renswoude groeven de boeren in de vijftiende eeuw een kanaal naar het zuiden, de Bisschop Davidsgrift. Langs de Grift werd tegen overstromingen de Veendijk aangelegd, terwijl in het zuiden langs de Rijn de Grebbedijk de Vallei beschermde tegen hoge waterstanden in de rivier.

Ruzie over dijkonderhoud

De Grebbedijk behoorde aan de grondeigenaren van de polders van Wageningen en Bennekom. Hun bestuur, de Dijkstoel van Wageningen en Bennekom, hield toezicht op de goede uitvoering van het onderhoudswerk. Verantwoordelijk daarvoor waren de lokale grondeigenaren. Er was steeds ruzie over wie moest betalen voor het onderhoud van de dijken. Met name de Dijkstoel van Wageningen en Bennekom verwaarloosde haar plichten. Daardoor werden de dijken zwakker en traden er overstromingen op. Vooral in de zestiende en zeventiende eeuw werd dat probleem steeds groter. Overigens gebeurde dat soms ook bewust, om daarmee Amersfoort en de gerechten in het noorden van Eemland te dwingen toestemming te geven dat het oppervlaktewater via hun land naar de Eem werd afgevoerd.

De maat is vol!

Toen in 1651 de Grebbedijk weer eens bezweek onder de waterdruk, kwam een groot deel van de Gelderse Vallei onder water te staan. Nu was de maat vol. De Staten van Utrecht besloten een nieuwe dijk aan te leggen, die het water uit Gelderland bij een eventuele overstroming moest tegenhouden. Dit werd de Slaperdijk, die aan beide zijden van de Emminkhuizerberg werd opgeworpen. Bij een doorbraak van de Grebbedijk zou het water hier worden tegengehouden, ruwweg tussen de Amerongse Berg en Renswoude. De Slaperdijk kende een aantal doorlaten, om het extra water naar het noorden te kunnen laten wegstromen. Dat zorgde weer voor conflicten met de stad Amersfoort. Het kwam voor dat de boeren in het zuiden last hadden van hoogwater, terwijl ook in Amersfoort het waterpeil onrustbarend steeg. De stad hield in dat geval de dijk liever gesloten. Het zuiden kon dan zijn water niet kwijt. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij de watersnoodramp in Veenendaal in 1855. Uiteindelijk kon toen zelfs de Slaperdijk het water niet keren en kwam ook Amersfoort blank te staan.

Deze informatie komt van de regiocanon van Utrecht. Daar vind je nog meer hoogtepunten uit het verleden van regio's en plaatsen in de provincie.

Bronnen

H.P. Deys, 'De kartografie van Veenendaal', in: A.C. van Grootheest en R. Bisschop (red.), Geschiedenis van Veenendaal, Veenendaal, 2000, 49-69. 

A.C. van Grootheest, 'Water en wegen in Veenendaal', in: A.C. van Grootheest en R. Bisschop (red.), Geschiedenis van Veenendaal, Veenendaal, 2000, 35-47.

J.E. de Vries, Hoe en waarom van Slaperdijk en Grebbelinie, 1990.

Margriet Mijnssen-Dutilh, Amersfoort lag aan zee, Waterschapskroniek Vallei & Eem, Utrecht /Leusden 2007. 
Taeke Stol, De veenkolonie Veenendaal. Turfwinning en waterstaat in het zuiden van de Gelderse Vallei 1546-1653, Stichtse Historische Reeks / Walburg Pers, 1992. 

De Grebbelinie boven water, gebiedsvisie voor de Grebbelinie, Provincie Utrecht, 2006.
DVD De Grebbelinie, Provincie Utrecht 2006.

Aanvullende informatie