Snuiven en roken: tabak uit Amersfoort

Tabaksteelt

De tabakszaadjes werden in broeibakken opgekweekt en daarna in kleine, met schapen- of duivenmest verrijkte akkertjes overgezet. De akkertjes werden omgeven door bonenplanten op staken, die de kwetsbare tabaksplanten tegen de wind moesten beschermen. De tabakkers vonden in de winter, als er weinig te doen was, werk in de wolindustrie in de buurt, die gebruik maakte van de schaapswol. De tabaksbladen werden in grote schuren gedroogd en dan tot tabak versneden. Nog tot diep in de achttiende eeuw was tabak een belangrijk handelsgewas voor dit deel van de Heuvelrug. In 1795 bijvoorbeeld konden de meeste Rhenense boeren hun belasting niet betalen, omdat de tabaksoogst was mislukt.

Achteruitgang

In de 19de eeuw begon de tabaksnijverheid te kwakkelen. Dat kwam door een groeiende import van tabak uit Amerika en door een veranderende mode: sigaren verdrongen de snuiftabak. De Utrechtse tabak was minder geschikt om sigaren van te draaien. Na 1900 verdween de tabak langzaam uit de streek. Er bleef wel een tabaksindustrie, gebaseerd op aanvoer van tabak van de plantages in Nederlands-Indië. 

Dit verhaal is afkomstig uit de Canon van Utrecht. Hier vindt je nog veel meer hoogtepunten uit het verleden van regio’s en plaatsen in de provincie.