Sporen van monnikenwerk op Landgoed Oostbroek
Vlak achter het Prinses Máxima Centrum ligt landgoed Oostbroek verstopt. Een plek waar ooit monniken in bos, boomgaarden, kruiden- en moestuinen werkten en waar rijke lieden later siertuinen en statige huizen bouwden. Nu genieten bezoekers er van het groen en de rust aan de rand van de oostkant van Utrecht. Van woeste grond tot oase: dit is Oostbroek.
In een moerassig gebied een klooster stichten, dat werd mogelijk nadat bisschop Godebald de Kromme Rijn bij Wijk bij Duurstede in het jaar 1122 liet afdammen. Hierdoor kon de waterhuishouding geregeld worden en zo het moerasgebied ontgonnen. Zo ook aan de oostkant van Utrecht. Hier werd serieus monnikenwerk verricht. Het woeste Oostbroek transformeerde naar een plek met een klooster en een kerkje waar jarenlang nonnen en monniken woonden in de benedictijnenabdij van Sint Laurens. De naam Oostbroek verwijst overigens naar de ligging en het soort gebied: oost verwijst naar de ligging ten opzichte van Utrecht, broek betekent moerassig gebied.