Verzegelde post van de Romeinen
Om belangrijke berichten te beschermen tegen ongewenste ogen, gebruikten de Romeinen zogenaamde zegeldoosjes. Verzegelde brieven en andere poststukken werden hiermee beschermd. Met enige regelmaat worden deze zegeldoosjes in nabijheid van een legerplaats of op akkers met een metaaldetector gevonden. Ook in Utrecht. Archeoloog Alexander van de Bunt vertelt je in deze aflevering van Vondst van de Schervendokter meer over deze Romeinse zegeldoosjes.
Men verzegelde poststukken onder meer om te voorkomen dat deze door vreemden gelezen werden. Om post nog beter te beschermen, gebruikten Romeinen zegeldoosjes om de lakstempel, zodat de lak niet per ongeluk werd gebroken. Een zegeldoosje werkt zo: eerst werd een brief, wastablet of zak stevig dichtgeknoopt met touw. Het touw werd door twee uitsparingen in één helft van het doosje geleid. Zo kwam de knoop ín het zegeldoosje. Vervolgens werd warme was over de knoop gegoten, waarna de verzender er zijn unieke stempel in drukte. Het zegeldoosje werd om de lakstempel dichtgeklapt en de post was klaar voor verzending. Dergelijke zegeldoosjes komen voor in het gehele Romeinse Rijk en waren er in verschillende soorten en maten; vierkant, rond, ovaal of druppelvormig, bijvoorbeeld. Vaak waren de doosjes voorzien van mooie versiering met glaspasta, (edel)stenen, florale motieven of zelfs een portret.